Though bedrooms are primarily for sleeping, they aren’t meant to be dark all the time. A bedroom should have a combination of both portable and installed lighting to provide illumination for tasks like dressing and reading.
Ik heb gekozen om de Zweedse voetballer Zlatan Ibrahimovic te bespreken, omdat ik hem een zeer interessant persoon vind. Hij is iemand voor wie supporters naar het stadion kwamen, én hij heeft het hart op de juiste plaats. Voor deze blog heb ik gebruik gemaakt van een podcast interview uit het TV programma ‘Piers Morgan Uncensored’ en zijn drie boeken waarvan ‘I Am Zlatan’ en ‘Adrenaline ’autobiografieën zijn. In zijn boek ‘I Am football’ krijg je een overzicht van alle statistieken, weetjes, prijzen en nog veel meer. Zelf ben ik al van kleins af aan een grote fan en ik heb het geluk gehad om hem live aan het werk te zien. Ik kijk naar hem op, omdat hij altijd het beste uit zichzelf wil halen en zich voor de volle honderd procent geeft. Zo’n houding motiveert me en daarom wou ik onderzoeken hoe Zlatan met zijn tekortkomingen is omgegaan. Want ik weet dat ik, net zoals iedereen, op bepaalde vlakken tekortschiet, en misschien is hij voor mij wel een lichtend voorbeeld.
Hij begint het interview direct met ‘ikben gewoon mezelf’, ongeacht wat anderen denken. Als je met hem wordt geconfronteerd, weet je dus altijd welke persoon je voor je hebt. Dat is inzijn leven heel belangrijk: jezelf zijn is perfect, en je moet leren van je fouten.
Hij is net met pensioen gegaan en heeft het daar moeilijk mee. Maar hij voelde zich niet meer zo goed in zijn rol als voetballer, zowel op het veld als daarbuiten.Precies daarom heeft hij die moeilijke beslissing genomen, hoewel hij bij ACMilan mocht blijven of zelfs een transfer naar een andere club kon versieren.Nu kan hij eindelijk meer tijd doorbrengen met zijn vrouw en kinderen. Verder voegt hij er nog aan toe dat het nu voor hem lastig is andere spitsen bezig te zien. Niettemin verzekert hij het publiek dat hij toch de betere aanvaller was.Dat zijn gewoon feiten, zegt hij, en het gaat niet om het versterken van zijn ego…
Het interview wordt opgenomen in hetSH-theater in Londen, één van de grootste podia in de stad, waar je echt in de schijnwerpers kunt staan. De keuze heeft iets symbolisch omdat Zlatan zelf 25jaar volop aandacht heeft gekregen. Doordat deze periode nu voorbij is, volgtal snel de vraag hoe hij daarmee zal omgaan. Hij antwoordt hierop dat hij al die belangstelling best kan missen. De voetballiefhebbers zullen hem toch altijd blijven herinneren omwille van zijn persoonlijkheid en zijn prestaties op de grasmat. Volgens hem worden ex-spelers soms analist of commentator omdat ze het publiek nodig hebben en in de spotlights willen blijven staan. Hij begrijpt dat ze het gevoel dat de adrenaline hen op het veld gaf, willen bestendigen. Maar voor hem is dit definitief afgesloten. Hij hoopt nu een ‘normaal’ leven te leiden.
Hij houdt zich op dit moment bezig met acteren, hoewel hij zijn acteerkunsten niet hoog inschat. Piers Morgan zegt daarop: “Je zou zo kunnen meespelen als ‘the bad guy’ in een James Bondfilm” Zlatan reageert:“Ik kan er mee leven dat ik aan het einde van de film verlies, maar tijdens de film sla ik hem helemaal verrot.”
Bij zijn afscheid werden de supporters vanAC Milan bijna gek en hij was heel emotioneel. Tijdens zijn toespraak jouwden de fans van de tegenpartij Verona FC hem uit. Hij stopte zijn speech, draaide zich om naar de Verona-fans en sprak hen aan: “Blijf maar fluiten naar mij, dit is het grootste moment van jullie jaar.” Dat is helemaal Zlatan: hij beweert dat, wanneer anderen je aanvallen of beledigen, ze dat enkel doen omdat je nummeréén bent. Misschien daarom speelt hij beter tijdens uitwedstrijden, omdat de supporters van de thuisploeg hem stimuleren, zeker wanneer hij uitgefloten wordt. En dan voelt hij zich springlevend. Tijdens thuiswedstrijden moet hij een andere trigger vinden, en dat maakt een serieus verschil.
Tijdens zijn hele leven moest hij vechtenen in die situatie voelt hij zich goed. In zijn autobiografie beschrijft zijn coauteur hem als een complexe persoonlijkheid. Daarmee bedoelt hij dat Zlatan een vorm van kwaadheid, of zelfs woede, nodig heeft om zijn doelstellingen te bereiken. De voetbalster geeft hem honderd procent gelijk. Door de adrenaline die dan vrijkomt, kan hij als de beste overleven. Dat draagt hij ook mee op het voetbalveld, en dat is precies de sterkte van zijn spel. Als de media daar negatief over berichten, dan is dat gewoon omdat ze anders niets te vertellen hebben: dat is opnieuw Zlatan.
Zlatan is opgegroeid in Rosengard, een probleemwijk in de stad Malmö. Hij spreekt zelf over een ghetto, met de kenmerken van een achterbuurt. Hij zegt hierover:“Je kunt een jongen wegnemen uit Rosengard, maar je kunt Rosengard niet uit de jongen halen.” Hiermee bedoelt hij dat de plaats waar hij is opgegroeid voor altijd zal deel uitmaken van zijn leven; hij is erdoor getekend. De moeilijke en eerder armoedige omstandigheden van zijn jeugdjaren hebben zijn persoonlijkheid sterk beïnvloed. Alle andere plaatsen, waar hij tijdens zijn voetbalcarrière heeft verbleven, hebben hem niet veranderd, en daar is hij blij mee. Hij wil uitdragen waar hij vandaan komt, en respect tonen voor zijn verleden. Iedereen krijgt ooit kansen, en dat moet ook, maar het ligt aan jezelf om die kansen te grijpen.
Zlatan is de zoon van een Bosnische vaderen een Kroatische moeder. Zij zijn naar Zweden gevlucht toen, in het voormaligeJoegoslavië, de burgeroorlog uitbrak. Zijn ouders kregen 5 kinderen. Zijn oudere broer is een paar jaar geleden gestorven aan kanker. Hij heeft nog twee oudere zussen en één jongere broer waar hij nog steeds contacten mee onderhoudt. Na de scheiding van zijn ouders woonde hij een tijdje bij zijn moeder. Maar, vanaf zijn negende moest hij,op aandringen van de Raad voor Kinderbescherming, alleen met zijn vader samenleven.Hij deed alles wat mogelijk was, maar hij kon nooit echt met hem praten. Na eentijdje nam hij meer afstand van zijn toen alcoholistische vader.
Hij had het zwaar maar aan discipline ontbrak het zeker niet. Zo vertelt hij dat zijn moeder hem sloeg bijvoorbeeld wanneer hij spijbelde. Dat was vrij normaal in hun leefwereld. Hij heeft er geen mentale schade aan overgehouden; integendeel, het heeft hem juist sterker gemaakt, zo zegt hij. Nu hij zelf ouder is, begrijpt hij dat zijn leven toen verre van gemakkelijk was. Maar terugkijkend zou hij het niet anders hebben gewild. Hij realiseert zich dat deze ervaring hem op verschillende vlakken heeft versterkt. Hij heeft ook ingezien dat zijn moeder een ongelooflijke doorzetter was en alles deed voor haar gezin. Na de scheiding moest ze in haar eentje een gezin van vijf onderhouden.
Ondanks de sterkere band met zijn moeder, is vooral zijn vader enorm trots op wat zoon Zlatan heeft bereikt. Toen hij netprofessional werd, stond zijn vaders huis reeds vol met allerleiZlatan-gerelateerde items; hij beschrijft het als een soort museum. Zelf vindt hij dat hij een fout heeft gemaakt, toen hij de overstap maakte naar Ajax: hij liet ‘Zlatan’ op zijn shirt printen inplaats van ‘Ibrahimovic’. Hij ziet immers zijn familienaam als een nalatenschap die behouden moet blijven. Destijds dacht hij daar minder aan; hij was jong en leefde op adrenaline, en precies daar is zijn vader buitengewoon fier op.
Liefde vanwege zijn ouders heeft hij altijd ondervonden, al toonden ze dat op hun eigen autoritaire manier.
Tijdens zijn jeugd werd Zlatan gepest, omdat hij een kleine en magere jongen was, met een lange neus… Hij lispelde ook en moest spraaktherapie volgen. Voetbal heeft hem gered, zegt hij, dankzij de verworven discipline die hem sterker heeft gemaakt. De sport was zijn uitlaatklep, omdat hij daar de beste in wou zijn en de top wilde bereiken: dat was zijn hoogste prioriteit. Hij geeft aan dat, toen hij een hoger niveau bereikte, hij steeds meer geviseerd werd door de media, terwijl de mensen in zijn naaste omgeving hem bleven steunen. Verder zegt hij dat vrienden komen en gaan. Pas toen hij veel geld begon te verdienen, leerde hij zijn echte vrienden te onderscheiden van de rest.
Zlatan beschouwt Mino Raiola als een van de belangrijkste personen in zijn leven. Hij was veel meer dan enkel zijn agent.Hij was er altijd voor hem. Zlatan zegt dat zijn carrière niet begon bij Ajax, maar toen hij Raiola ontmoette. Zijn onverwacht overlijden vorig jaar betekende voor Zlatan een heel zwaar verlies. Hoewel er altijd sprake was van een haat-liefdeverhouding tussen hen, beweert Zlatan dat zelfs de haat liefde was. Raiola was iemand die altijd tot het uiterste ging voor de speler en minder dacht aan de clubbelangen.
VolgensZlatan leerde Raiola hem vooral altijd gelukkig te zijn met wat het leven biedt. Dat wordt bevestigd door Raiola’s motto, ‘be happy and enjoy’. Daarmee worstelde Zlatan toch een beetje omdat hij altijd meer wilde bereiken. Raiola had een visie en voorzag wat er zou gebeuren, en die voorspellingen kwamen meestal uit. Samen vormden ze ‘the good cop and the bad cop’. Zlatan zegt hiervan dat hij Raiola als ‘the bad cop’ beschouwde, omdat die altijd zijn zin wou krijgen. Maar ook Zlatan maakte geen deal als het hem niet beviel.
Samengevat ziet Zlatan Raiola als een vader, een vriend en een agent, en is dankbaar om wat hij van hem heeft geleerd.
Hij heeft haar leren kennen aan het treinstation van Malmö, en dat was niet meteen een geslaagde ontmoeting. Ze kreeg immers de indruk dat Zlatan een slechte man was.Hij besloot niet op te geven en zei tegen zichzelf: “‘Ik ga ervoor; zij wordt de vrouw van mijn kinderen.” In die periode was hij heel timide en angstig; hij had weinig zelfvertrouwen. Maar als hij er nu op terugkijkt, is hij heel tevreden dat hij heeft doorgezet, omdat hij gelooft dat de aanhouder wint. Hij is dankbaar dat ze vandaag nog altijd aan zijn zijde staat, en dat komt volgens hem misschien ook omdat ze elf jaar ouder is. Dat alles heeft zijn zelf vertrouwen versterkt. Misschien beschouwde ze me wel als een investering in de toekomst, lacht Zlatan. Helena is nog steeds zijn eerste en enige relatie. Wanneer hem daarover vragen worden gesteld, antwoordt hij ‘geen vijftig procent te willen verliezen’.
Vervolgens vraagtPier Morgans waarom hij Helena nooit ten huwelijk gevraagd heeft als hij haar zo’n geweldige vrouw vindt. Daarop reageert hij dat hij het na twintig jaar geprobeerd heeft, maar dat ze negatief antwoordde: “Ik hoef niet met je te trouwen om bij je te zijn.” Ze is een van de sterkste persoonlijkheden die hij kent of ontmoet heeft, en toch is hij niet van plan haar op dit punt nog een tweede kans te geven… Maar hij voegt er wel onmiddellijk aan toe dat het voor hem veel belangrijker is dat ze de moeder is van zijn twee zonen; er is geen stukje papier nodig om te weten hoeveel ze van elkaar houden.
Het belangrijkste voor hem is dat zijn kinderen hem zien als hun vader en niet als Zlatan Ibrahimovic, de profvoetballer. Want hij wil niet dat ze opgroeien in zijn schaduw, omdat ze nu voor hem op de eerste plaats komen. Ze mogen nooit in een positie komen waarin ze enkel als de zonen van Ibrahimovic beschouwd worden. Of ze ook profvoetballers willen worden, laat hij volledig aan hen over. Ze mogen doen wat ze willen zolang ze zich er maar goed bij voelen. Wat hij in dat opzicht wel beseft is dat veel ouders hun kinderen ineen bepaalde richting dwingen. Hij neemt vanzelfsprekend voetbal als voorbeeld.Want tegenwoordig kunnen jongeren in sommige situaties niet genieten van het spel omdat ouders veel meer willen zijn dan alleen een supporter van hun kind. Ze voelen zich eveneens hun coach en makelaar, vaak omdat ze menen dat hun jonge voetballer voldoende potentieel heeft om het ver te schoppen. Maar je kunt de goesting van een kind niet veranderen, ze moeten uit zichzelf de volgende stappen ondernemen. Daarom behandelt hij zijn kinderen bij het voetballen net alsof het zijn teamgenoten zijn. Of dat goed of slecht is laat hij in het midden, maar hij is direct en zegt waar het op staat.
Eenvoorbeeld dat hij hierbij geeft, komt uit de tijd toen hij bij LA Galaxy, een club uit Los Angeles, voetbalde. Hij moest een uur heen en een uur terug rijden om zijn kinderen naar de training te brengen. Hij deed dat met veel plezier, maar heeft hen wel duidelijk gemaakt dat ze zich voor 200% moeten inzetten. Anders kan hij zijn tijd wel nuttiger spenderen. Met een slechte training of wedstrijd neemt iedereen vrede, maar ze moeten altijd verder werken om te verbeteren. Hij omschrijft dit als ‘waarom normaal zijn als je de beste kunt zijn.’ Maar steeds benadrukt hij dat ze dit enkel en alleenmoeten opbrengen als ze dat zelf willen. Zelf maakte hij tijdens wedstrijden regelmatig het verschil omdat hij de beste speler was. Dat noemt hij geen arrogantie maar zelfvertrouwen!
Voor hem is geld niet zo belangrijk. Hij is het op dat punt eens met Piers dat geldproblemen kan veroorzaken in families en voor stress zorgen. Zelf kent hij beide kanten van het verhaal. Vroeger was zijn familie immers arm, en ondanks de vele andere problemen overheerste een gevoel van geluk. Tezelfdertijd is dit sterk aan momenten gebonden: je kan op dit ogenblik gelukkig zijn en binnentien minuten niet meer. Voldoende financiële inkomsten maken je leven zeker gemakkelijker, of zorgen voor welvaart, maar niet noodzakelijk voor meer geluk en welzijn. Het was bijvoorbeeld al lang zijn droom om voor FC Barcelona te spelen, maar na één jaar werd het zijn grootste nachtmerrie, ondanks zijn lucratief contract.
Hij neemt Saudi-Arabië als voorbeeld. Topspelers kiezen tegenwoordig voor nog meer geld, door zich daar bij een club aan te sluiten. Maar zal dat hun leven nog veranderen? Want ze zullen sterven voordat ze zelfs maar van een klein deel van hun rijkdom hebben kunnen genieten. Het maakt dus geen verschil meer. Zelf heeft hij enkele jaren geleden aanbiedingen gekregen uit China en het voorbije jaar uit Saudi-Arabië, maar dan moet je jezelf afvragen: wat wil je, wat zijn je doelstellingen? Hij wilde altijd zijn carrière afsluiten op het grote podium, want zo zullen de supporters je herinneren. Ze moeten onthouden wat je hebt gepresteerd en bereikt, niet wat je hebt verdiend. Toen hij een deal van honderdmiljoen in China afwees, verkoos hij bij LA Galaxy in de USA te spelen omdat hij dat beter inschatte voor zijn verdere voetballoopbaan. Hij zocht ook geen gemakkelijk geldgewin, maar wilde zich goed voelen bij zijn genomen beslissingen.
Zoals zonet vermeld keek hij er al lang naar uit ooit bij FC Barcelona te spelen; maar eenmaal dat gerealiseerd, liep alles fout. Maar wat was nu de reden hiervoor?Zelf wijst hij Pep Guardiola met de vinger. Hij geeft toe dat de man een geweldige trainer is, wellicht één van de beste van het voorbije decennium. Waar het tussen hen is misgelopen, heeft alles te maken met de persoon Guardiola. Als trainer en speler het oneens zijn, kijkt Zlatan de ander recht in de ogen om het probleem op te lossen. En dan is het noodzakelijk dat beiden positief ingesteld zijn om er samen uit te geraken.
Toen zijn transfer naar FC Barcelona in Italië bekend werd gemaakt, doken de media erbovenop. Zlatan speelde toen immers voor Inter Milaan. De teneur was meestal: ‘Hij past niet in hun cultuur, Spanje is Italië niet.’ En hij geeft toe dat hij zich daar toen wel heeft door laten beïnvloeden, precies omdat hij het tegendeel wou bewijzen. In plaats van zichzelf te zijn, probeerde hij te beantwoorden aan de wensen van de club en zijn trainer. Zo confronteerde Guardiola hem al snel met dit statement: “Spelers komen hier niet met een Ferrari of een Porsche.” Zlatan vroeg zich, bij het horen van die woorden, wel af waarom de trainer dan zo hard had aangedrongen op zijn transfer. Hij hield die ‘onderdanige’ houding een tijdje vol, maar na verloop van een half jaar stapte hij naar het bestuur omdat hij niet meer kon leven met deze situatie, met de manier van werken van Guardiola. Hij redeneerde dat, als het bestuur niet op de hoogte was van zijn problemen, het onmogelijk zou zijn een voor beide partijen bevredigende oplossing te vinden. Eigenlijk vroeg hij gewoon naar een vriendelijk gesprek, terwijl hij toegaf dat hij op dat moment tijdens de wedstrijden ondermaats presteerde. Tezelfdertijd gaf hij aan wat er volgens hem moest veranderen om zijn kwaliteiten op het veld beter tot zijn recht te laten komen. Na deze bijeenkomst, in aanwezigheid van Guardiola, beloofde de trainer rekening te houden met de gemaakte opmerkingen. Resultaat: de eerstvolgende wedstrijd was Zlatan bankzitter… En dan is hij niet de speler is die gaat janken bij de coachen uitleg vragen waarom hij slechts reserve is. Hij draagt dus nog steeds het idee mee dat je pas krijgt wat je verdient door hard te werken.
Maar volgensZlatan is die reactie, namelijk hem niet meer in de basisploeg opstellen, er gekomen omdat hij de trainer op zijn tenen had getrapt bij het uiten van zijn mening en zijn bezorgdheden. Vierwedstrijden lang zat hij op de bank. En, zoals algemeen geweten, is Zlatan gefascineerd door snelle wagens. Voor de aanvang van de vierde match kwam hij aanrijden in zijn Ferrari en parkeerde hem net voor Guardiola’s kantoor. Vanaf dat moment gunde Guardiola hem geen blikmeer waardig, en hij sprak hem evenmin nog aan. Ter illustratie: tijdens het ontbijt stond Guardiola op en verliet de zaal zodra Zlatan binnenkwam. In een boze bui gooide Zlatan plots een trainingbox naar de coach. Hij raakte hem niet maar het was niettemin een duidelijk signaal aan zijn trainer. Maar die bleef nog steeds stoïcijns kalm en zocht geen confrontatie.
Sinds het vertrek van Ibrahimovic bij Barcelona, hebben hij en Guardiola geen woord meer gewisseld. Ze hebben elkaar nog wel ontmoet ter gelegenheid van een match tussenhun respectieve ploegen. Dat maakt voor Zlatan niet meer uit; hij kijkt niet meer terug naar zijn woelige periode bij Barcelona. Dat hoort bij zijn verleden; hij laat het rusten, maar vergeet het niet. Tot op de dag van vandaag weet hij nog altijd niet wat het probleem was. Maar hij zal het ook nooit weten, zegt hij, omdat daar precies hij en zijn ex-trainer van elkaar verschillen: Guardiola kijkt weg van de problemen terwijl Zlatan die wil oplossen.
Vervolgens praat hij over zijn meest geliefde coach, José Mourinho. Die werd bekend in het voetbalwereldje toen hij in 2004 de Champions League won met FC Porto. Hij is het typevoorbeeld van iemand die altijd zijn doelstellingen bereikt. Dat fascineertZlatan, omdat hij dat eens te meer ziet als het resultaat van zelfvertrouwen, en niet van arrogantie.
Zlatan zegt dat hijzelf, elke keer opnieuw, gedreven is door zijn eigen ‘hardcore mentality’. Maar Mourinho zorgt ervoor dat je jezelf onoverwinnelijk voelt en dat iedereen voor elkaar door het vuur gaat.Hij is als een leermeester; hij motiveert je zodat je op het hoogst mogelijke niveau kan presteren. In zijn communicatie is hij direct, wat Zlatan erg waardeert, en bovenal is hij een echte winnaar. En wanneer hij zijn ideeën over jou of over je spelstijl uitspreekt, weet hij perfect waar hij het over heeft. Dit citaat van Zlatan is duidelijk: ‘Wanneer hij iets tegen je zegt, weet hij meervan je dan je zelf van jezelf weet’.
Hij scoorde in clubverband meer dan 500doelpunten, en voor de Zweedse nationale ploeg 62 keer. Daarmee is hij all-time topscorer voor zijn land. Zijn favoriete doelpunt is zijn omhaal, zijn ‘bicycle kick’ in een match tegen Engeland. En dat komt niet alleen omdat het een geweldige goal was, maar ook omwille van de tegenstander. Voordat hij in Engeland aangesloten was bij Manchester United, sprak haast iedereen daar negatief over zijn voetbalkwaliteiten. Tot dan had hij immers nog niet in de Premier League gespeeld. En misschien ook daarom dachten alle commentatoren dat hij het nooit zou waarmaken wanneer hij het tegen Engelse teams zou opnemen in de Champions League.
Dit was dus de ideale gelegenheid om zich te bewijzen aan heel Engeland. Hij heeft nu een doelpunt gescoord dat ze zich voor de rest van hun leven zullen herinneren, zoals hij zelf zegt. Dit gaf hem een supergevoel, niet enkel vanwege het doelpunt zelf, maar ook door de speciale omstandigheden.
Voor hem is de beste speler degene die sterk het spel beïnvloedt en bepaalt. Jongeren moeten naar je opkijken en proberen te spelen zoals jij. Zlatan zag dit vooral in de Brazilaanse voetballer Ronaldo, ‘the phenomenon’ of nog beter bekend als R9, met een verwijzing naar zijn naam en zijn rugnummer. Als je naar zijn manier van spelen keek, wist je wat voetbal was. Hij analyseerde alle mogelijke wedstrijden van Ronaldo, met de bedoeling zelf bij te leren. In de lange rij van topspelers steekt hij er bovenuit, omdat hij als geen ander de wedstrijd kon doen kantelen.
Als hij eenranglijst van de beste voetballers zou maken, zou hij zichzelf op de eerste plaats zetten. Daarbij zou hij geen rekening houden met de gewonnen prijzen, maar enkel oordelen op basis van vaardigheden en kwaliteiten. En dan beschouwt hij zichzelf als de compleetste speler. Ondanks zijn grootte en gewicht (1,97 m en 97 kg) blijft hij zeer behendig en lenig. Zo brengt hij acties en voert bewegingen uit die je normaal alleen van kleine, wendbare spelers mag verwachten. Hij won nooit de Champions League en evenmin de Gouden Bal voor de beste voetballer van het jaar. Als die prijzen in aanmerking moeten worden genomen, dan zou hij niet meer de beste speler aller tijden zijn. In dat geval plaatst hij zichzelf niet eens meer op de lijst.Nochtans had hij het geluk tijdens zijn carrière 34 prijzen te winnen, maar hij beweert dat hij die niet alleen gewonnen heeft: individuele prijzen komen voortuit collectieve prestaties.
Na het lezen van zijn 3 boeken en het bekijken van zijn podcast interview uit ‘Piers Morgan Uncensored’, heb ik een beter inzicht gekregen in zijn persoon en zijn wereldbeeld, vanaf zijn kindertijd tot op de dag van vandaag.
Hij weet wat het is om hard te moeten werken voor wat hij wil. Hij werd en wordt nog altijd vaak door de media afgeschilderd als iemand die denkt beter te zijn dan alle anderen. Maar alles wat hij doet, is doordacht en heeft een bedoeling. Dan zegt hij steeds waar het op staat; hij draait nooit rond de pot, zoals de meesten wel doen. Dat rechtuit zijn, zonder omwegen, zou ook ons veel verder helpen; zijn carrière is daarvan een sprekend bewijs. Alles wat hij heeft bereikt, is het resultaat van zijn eigen, directe manier van handelen. Door de ervaringen opgedaan tijdens zijn jeugd, heeft hij geleerd bij tegenslagen telkens weer recht te krabbelen, endoor zich nog meer in te zetten opnieuw stappen vooruit te zetten.
Als ik iets heb opgepikt uit de zeer interessante literatuur en het interview van deze merkwaardige man, dan is het wel het belang van zelfvertrouwen. Op belangrijke momenten moet je de moed hebben om in te gaan tegen de mening van anderen. Dat zal niet altijd in dank worden afgenomen, maar op de lange termijn mag je hopen dat ze zullen inzien dat jouw visie waardevol is. En dat ze beter hadden geluisterd…Ik wil nog een slotbedenking toevoegen: geloof nooit zomaar alles wat er gezegden geschreven wordt. Je hoort meestal maar één kant van het verhaal, zonder dat de geviseerde persoon zich kan verdedigen!
Piers Morgan Uncensored. (2023, 5oktober). Piers Morgan vs Zlatan Ibrahimovic | The Full, Uncut interview[Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=TJW9XtSfFxc
Ibrahimovic, Z. (2013). I am ZlatanIbrahimovic. Penguin UK.
Ibrahimovic, Z. (2022). Adrenaline: Mijn niet eerder verteldeverhalen. Ambo|Anthos.
Ibrahimovic, Z. (2018). I am football:Zlatan Ibrahimovic. Viking.
Tom Jordan
Tom Jordan
